به گزارش علمدار بصیر: دوره دهم جام ملتهای آسیا در سال 1992 در کشور ژاپن برگزار شد. سرمایه گذاری‌های ژاپن روی ورزش فوتبال سرانجام به ثمر نشست. تیم های ژاپن و امارات و ایران قهرمان بازی‌های آسیایی 1990 مهم‌ترین مدعیان جام بودند، اما از این جام تقریبا سیاهه‌ای از ناکامی با چاشنی ناداوری در ذهن‌ها مانده است. سالی که با شکست دقایق آخر برابر ژاپن در بازی آخر و جار و جنجالی که با اخراج دو بازیکن و محرومیت یک ساله مجتبی محرمی، مرتضی کرمانی مقدم و فرشاد پیوس همراه شد.

سه شنبه 12/8/1371– هیروشیما – استادیوم هیروشیما ماین – دهمین دوره جام ملتهای آسیا – مسابقه آخر گروه دوم
ایران 0 – ژاپن 1
گل : کازویوشی میورا دقیقه 89
تماشاگر : 50 هزار ژاپنی متحد و مصمم
اسامی تیم ایران : احمد رضا عابدزاده – جواد زرینچه – نادر محمدخانی – رضا حسن زاده – مجتبی محرمی – مرتضی کرمانی مقام – سیروس قایقران – مهدی فنونی زاده – سید مهدی ابطحی - جمشیدشاه محمدی و فرشاد پیوس
سرمربی : علی پروین
داور : جمال شریف از سوریه
اخراج : جمشید شاه محمدی – نادر محمدخانی و فرشاد پیوس

صحنه گل مشکوک دقیقه 89 کازیوشی میورا؛ در این تصویر احمدرضا عابدزاده و سیدمهدی ابطحی دیده می شوند

به گزارش مشرق، درست 21 سال قبل در ظهر یک روز بسیار تلخ پاییزی همه عوامل دست به دست هم دادند تا تیم ملی ایران بسیار ناباورانه صحنه مرحله نهایی جام ملتهای آسیا را در همان دور اول رقابتها ترک کند(اتفاقی که هرگز نه پیش و نه بعد از آن تکرار نشد).

 شاگردان علی پروین در مرحله گروهی با تیم‌های ژاپن میزبان مسابقات، امارات و کره‌شمالی همگروه بودند. آنها در بازی نخست با 2 گل از سد کره شمالی گذشتند اما در بازی دوم نتوانستند قفل دروازه امارات را باز کنند تا به تساوی بدون گل برابر این تیم برسند، گرچه همچنان صدرنشین گروه خود بودند.

در دیدارهای روز پایانی این گروه امارات در حالی که تا دقیقه 81 از کره شمالی عقب افتاده بود، موفق شد با گل‌های خمیس سعید (81) و ظهیر بخیت (85) حریف را شکست داده و صعودش به مرحله بعدی را قطعی کند.

بلافاصله پس از پایان این دیدار تیم‌های ایران و ژاپن برابر هم به میدان رفتند. تیم ایران برای صعود به یک تساوی نیاز داشت اما ژاپن میزبان مسابقات باید برابر تیم کشورمان به پیروزی می‌رسید تا از حذف زودهنگام نجات پیدا کند. در آن مسابقه که یکی از تلخ ترین دیدارهای جام ملت‌های آسیا بود، "جمال شریف" داور سوری که در دقیقه 60 جمشید شاه‌‍محمدی را اخراج کرده بود، در دقیقه 87 گل مشکوک به آفساید تیم ژاپن را پذیرفت و در دقایق پایانی هم پیوس و نادر محمدخانی را از زمین اخراج کرد. همین موضوع اعتراض گسترده بازیکنان تیم ملی را به همراه داشت. بازیکنان تیم ملی پس از دریافت آن گل داور سوری را احاطه کردند و طی آن کرمانی مقدم سیلی محکمی به جمال شریف زد و او هم به اشتباه فرشاد پیوس را اخراج کرد! تا بار دیگر حکایت گناه آهنگر بلخی و گردن نازک مس گر شوشتری کاممان را بیش از پیش تلخ تر کند . عجب ظهر بدی بود آن روز ...
به خاطر درگیری‌های دقایق پایانی مسابقه، AFC مرتضی کرمانی مقدم، فرشاد پیوس، نادر محمدخانی، مجتبی محرمی و جمشید شاه‌محمدی را یک جلسه تا یک سال جریمه کرد. البته محرومیت یکساله کرمانی مقدم نه به خاطر آن لگد که به خاطر درگیری‌اش با داور پس از پایان بازی بود.

بدین ترتیب بدترین اتفاق ممکن برای ما افتاد؛ ایران برای نخستین بار در تاریخ جام ملت‌ها در گروه‌بندی حذف شد. امارات و ژاپن صعود کردند. عربستان بهترین فرصت برای قهرمانی سوم و شکستن رکورد ایران را پیدا کرد. عربستان در فینال مقابل ژاپن تن به شکست داد تا کشور آفتاب تابان دومین کشور شرقی بعد از کره جنوبی باشد که جام را برده‌ است.

خاطره آن بازی کذایی از زبان مرتضی کرمانی مقدم (مجتبی کرمانی مقام)

- درخصوص اسم خودش می گوید: خودم هستم. علی پروین زبانش نمی‌چرخید و به جای مرتضی، مجتبی صدایم می‌زد. خودم هستم و دو نفر هم نیستم. البته برادری به نام «مجتبی» دارم. مجتبی کرمانی مقام اما، خودم هستم!

اما بازی با ژاپن .... هیروشیما برای خودم هم خاطره بسیار بدی بود و هست. بدترین خاطره ورزشی‌ام مربوط به همان دوره از جام ملت‌های آسیاست. در باشگاه‌های قطر بازی می‌کردم. دوران بدنسازی را سپری می‌کردیم که آقای پروین برای بازی در تیم ملی با من تماس گرفت. به او گفتم، از آمادگی کامل دور هستم ولی علی آقا گفت: "باید بیایی". من هم در اوج دوران بدنسازی قطر را ترک کردم تا تیم ملی را در ژاپن همراهی کنم. از آنجا هم با محرومیت یک ساله برگشتم. هم از تیم ملی دور ماندم هم از فوتبال باشگاهی قطر. معلوم بود در هیروشیما باید ببازیم. ژاپن در آن بازی باید ما را می‌برد. مساوی ما را به عنوان سرگروه به دور بعد می‌فرستاد. چون در بازی‌های قبل یک برد و یک تساوی به دست آورده بودیم، جمال شریف در آن مسابقه تیم‌مان را از هم پاشاند. 3 نفر را اخراج و تیم‌مان را 8 نفره کرد و دست آخر هم آن گل آفساید ...

در آن بازی داوری عجیب و غریبی را از او دیدم که سابقه نداشت. انگار با ایرانی‌ها لج بود. برای اخطار دادن و اخراج بازیکنان تیم ملی منتظر کوچک‌ترین فرصت و بهانه بود. گویا واقعا از ایرانی‌ها بدش می‌آمد. هیچ وقت هم آن بازی نشان داده نشد. البته آن لگد از پشت را مجتبی (محرمی) به او زد. درگیری من و جمال شریف پس از به صدا در آمدن سوت پایان بازی بود که باعث محرومیت یک ساله‌ام شد. آخرین بازی ملی‌ام نیز همان بازی با ژاپن در هیروشیما بود. بعد از آن راهی قطر شدم. شاید اگر به قطر نرفته بودم آمار بازی‌های ملی‌ام به بالای یکصد می‌رسید، البته دوران ما بازی‌های ملی این اندازه نبود. نه تعداد بازی‌ها و جام‌ها مانند امروز بود نه تصویربرداری بازی‌ها همانند امروز. پروین در هیروشیما از من به عنوان هافبک راست و نه مهاجم استفاده می‌کرد. جمشید شاه‌محمدی و فرشاد فوروارد بودند.

مشرق